ЖҮРЕГІМ НЕНІ ІЗДЕЙДІ
Күй кешіп бастан жағымсыз,
Көңілім – күйрек, жаным – сыз
Тартады алдымнан
Сый қандай,
Тағдырым маған?
Мәлімсіз...
Қылығы тәтті, бал нағыз,
Көктемім көшіп,
Алда күз...
Жұтуда жасыл жылдарды,
Уақыт атты жалмауыз.
Аранын ашқан мыстанға,
Қарсыласатын күш бар ма?!
Шырқырар жаның...
Бал дәурен
Көзіңнен бұлбұл ұшқанда.
Күндерім қайда думанды,
Жанарым неге буланды?
Көңілім неден қабарып,
Жүрегім неден уланды?
Үдере қашар қайғы-мұң,
Керегіп жүр ме айбын-үн?!
Іздей ме жүрек үздігіп,
Жұп болып қонар айдынын?!
Жарығын құйып нұрлы күн,
Жүрсе де қоршап құрбы мың,
Іздей ме жүрек егіліп,
Сәбидің тәтті былдырын?
Жазылмай жұбы
Жарасып,
Біреулер жүрсе
Бағы асып,
Сыңарын таппай әлі күн
Жүргендер қанша адасып?!
Жалқылық болса қонысың,
Жаныңа жалау жоғы шын.
Қарайды саған мүсіркеп,
Адамның бейне қорысың.
Өзгеден ерек дара, шың,
Талантсың ба сен, данасың,
Азаматпысың жаны асыл,
Оныңа кімдер қарасын?..
Қымбаттап
Бір күн
Бір күннен,
Бағасын уақыт білдірген.
Бойымды билеп қорқыныш,
Қалтырап құзда тұрмын мен.
Түбіне тартып құрдымның,
Барады матап
Шынжыр – мұң.
Не деген дәмі ащы еді,
Жалғыздық деген құрғырдың!