07.09.2022
  119

Автор: Ермұрат Зейіпхан

Сұранып – үміт келмеді....

Сұранып – үміт келмеді,
Сұрланып – ұмыт дер ме едің?
Суалып тынып кеудені –
Жұбата алмай шөлдедім.
Уанып тұрып – өксуден,
Дұға ғып – мұңын тексіндім.
Құба-құп – күнді көпсінген,
Пенделігіңе тепсіндім.
Буланып тұнық шөл болды,
Уланып шыбық семді ол да.
Былғанып құлық көр болды,
Мен қалам онда, сен қалма.


  үміт Ермұрат Зейіпхан Ермұрат Зейіпхан өлеңдері

Қарап көріңіз 👇

  Қайдам... мені бақытты дедің... ᐈ
  Құмарың емес пе едім мен... ᐈ
  Жаным жүрер далада сайын. ᐈ
  Ғұмырда қысқа оянып.... ᐈ
  Қараңғы зымыстан түнде... ᐈ


Пікір жазу