Жүрегім
«Не может сердце жить покоем».
А. Б л о к.
Шалқыған мынау өмірде
Шабытсыз жүру – о да мін.
Дүниеге адам тегінде
Толқын боп келген болатын.
Бұлқынуға да қақың бар,
Дүрсілдей бергін, қаға бер!
Мазасыз болар ақындар,
Дабылшым менің бола гөр!
Халқыңның тілі өзіңсің,
Жүрексіз жырлау мүмкін бе!
Барыңды әлем сезінсін,
Айта бер еркін, іркілме!
Не керек болса, көр бәрін,
Кеуде тос дауыл өтіне,
Ақынның аппақ арманын
Апарып мұхит шетіне!
Өз ырғағыңда тұра алмай,
Соққыла, жаным садаға!
Барып қайт самғап қырандай
Куба мен Гренадаға!
Ливаннан да хабар ал,
Тисе де сәлдей септігің,
Никарагуа тағы бар,
Тарқата көрші тек мұңын!..
Алаңдай бергін, алаңда,
Тұрмаймын қарсы жолыңа.
Естілсін үнің ғаламға,
Әміріңді өзің орында!
Соға бер лүпіп, соға бер,
Жасықтық кетсін әріге.
Кей-кейде сақ та бола гөр,
Керексің маған әлі де!