22.05.2022
  123


Автор: Әбубәкір Қайран

Шіркін қиял!

Шіркін қиял!
Күн сайын жаңғырасың,
Жанғырасың,
Жүректі жандырасың.
Жанарымды кей сәтте талдырасың,
Көңілімді кей сәтте қалдырасың.
Ақыл-естен бір сәтте тандырасың,
Түсінбедім мен сені, қаңғыбасым.
Сен жарыстың көктем боп жапырақпен,
Сен жүгірдің құлын боп атыраппен.
Мен жасысам, сен-дағы жасымап па ең,
Сен жасысаң, мен дағы жасымап па ем?
Саған сенген мен бейбақ ақымақ па ем,
Маған сенген сен-дағы ақымақ па ең?
Соншама ұшқыр сен өзің болармысың,
Шаппай жатып шалдығып, тозармысың?
Қолтығынды сен әлде созармысың?
Қос бүйірді сен өлде соғармысың?
Құйынбысың, сен әлде боранбысың,
Көзден аққан сен әлде сорамбысың?
Біле алмадым...
Әзірше орамдысың.





Пікір жазу