10.05.2022
  149


Автор: Гүлбақыт Қасен

Үмітімнің моншағы

Жалғыздықта достасамын мұңменен,
Сірә, жан жоқ жыламаған, күлмеген.
Үзілді деп үмітімнің моншағы,
Наз білдіріп, арыз айтам кімге мен?
Кімге барып шер, мұңымды шағамын,
Тағдырыма қандай кінә тағамын?
Түсінер деп көңілімді кірпияз,
Жүрегімнің терезесін қағамын.
Өзіме аян өмірімнің өткелі,
Көңіл жазы, күзі, қысы, көктемі.
Сан сынақтан алып шыққан жүрегім,
Қайғы-мұңға жығып берме тек мені!





Пікір жазу