Дала кезер
Қасиетін жерімнің білсем деп ем,
Білсем деумен түн қатып бүрсеңдегем.
Үмітімнің маңдайы тасқа соқты,
Құлпын ашып тылсымның кірсем деген.
Айыра алмай мен қалдым ақ - қараны,
Ай - кілт қолға түспейді ... жоқ болады.
Құзар шыңдар ашпады құпиясын —
Мәңгіліктің меңіреу қақпалары.
Жол нұсқап тұр қай жаққа мына белгі? –
Жаным тозды, тән азды, шыдам өлді.
Қарш - қарш шайнап азуын Бөлтебер - құм,
Құйрықтарын сабалап шыға келді.
Тыныштықтың тілінен Зәр атылып,
Шықты алдымнан шағыр көз сор ақырып.
У жағады деміме,
Қанды буып,
Сарыүйек - жол мойныма оратылып.
(Тарғыл жондар, ор таулар, орғыл құмдар,
Сендер мені жібермей қор қылдыңдар.
Аяз-мұртты жолбарыс - төбелердің
Тырнағының астында өлдің, Жылдар ...)
Сонда да әлі даламды кезудемін,
Шыт - шыт жарық шындықты сезуде ерін ...
Зәрем ұшты, безеубет бетпақ қырлар,
Күлген кезде жиырып езулерін.
Тауыстырмай жерімнің тау - шатқалы,
Үрей қысты кеудемді қаусатқалы.
... Көне бейіт ішінде қара ағаш тұр —
Кәрі Ажалдың қап - қара саусақтары!..
Ажал — саусақ ұсатып иегімді,
Көмейіме қамады киелі үнді.
... Тарих — тасқа таңбамды қашар едім,
Жинай алсам шашылған Сүйегімді ...
1989 ж. Құрық