Бебеуледің, жүрегім, неден менің?
Неден менің, жанарым, төмендедің? —
Құбыламның бетке алып желең желін,
Қырға қарай қылаңмен желер ме едім!
Бебеуледің, жүрегім, неден менің?
Көгендегім-ау менің, өлерменім!..
Түздегі елге қолғабыс берер ме едім,
Қозы-ылақтың ағытып көгендерін?!
Бебеуледің, жүрегім, неден менің?
Тек ермегім — бейкүнә өлеңдерім. —
Көктем сайын көретін көгергенін,
Майса құмға жырымды көмер ме едім?
Бебеуледің, жүрегім, неден менің?
Аспаны ма қаланың — Сөнер көгім?..
Жұлқынып тұр далаға көбең көңіл,
Өлер жерім жеткені — Бөгелгенім!
Бебеуледің, жүрегім, неден менің?
Мұның қалай — Тым ерте көнергенің?
Емдейінші өзіңді,
Егем менің,
Қайран қырдың түйретіп тебен-желін!
Бебеуледің, жүрегім, неден менің?
Көгер, көңіл!
Сөгілші Көбемде, Жыр!
Қалсыншы бір ажырап менен де мұң:
Маңдай — Сағым.
Табан — Құм.
Төбемде — Күн...

1981 ж. Жетібай кенті