Киік лағы
Қалайша елжіремей тұра алайын,
Өзіңде – бар нәзіктік, сірә, дәйім.
Жалғанның жаурадың-ау желінен сен,
Келе ғой жақынырақ, құралайым.
Келе ғой, жақынырақ, аялайын,
Жүрегін жылуымның аямайын.
Түңілме тіршіліктен.
Түңілгенмен
Түсінер екеумізді қай ағайын...
Кел енді...
Жаныма кел, жасқанбағын,
Сенбісің, сан адасқан, қашқан бағым?
... Елжіреп қоя бердім сені көріп,
Қайтадан оралғандай аспандағым.
Құралай!
Айналайын көздеріңнен,
Табармын мұндай жанар өзге кімнен?
Сөзсіз-ақ сырын айтар көз барлығын,
Қалайша тіршілікте сезбедім мен?!
Сен қандай ғажап едің, керемет ең!
Санайын мен өзіңді неге бөтен?..
Мейірге шөліркеген мына әлемге,
Сұлулық мына сендей керек екен...
Тірлікте ең жазықсыз – тек сен бе екен?
Кеш мені, бір әрекет етсем бөтен.
... Нуына нәзіктіктің ену үшін,
Айналып ақбөкенге кетсем бе екен?..