Ақын едім...
Ақын едім жүректе жыр түнейтін,
Санаңды да жаңғыртып сілкілейтін.
Әйел деген көктемгі кемпірқосақ,
Әйел деген қырмызы түлкі кейпің.
Бай, бағлан бол,
Баянды бағың асыл,
Қамытың сол, бәрібір бағынасың.
Тақымыңнан серкешің тайған кезде,
Жас күніңді дүние- ай сағынасың.
Жарың болса жақсы ғой, жарасатын.
Қонағың да көп болар, тарасатын.
Көпке өткізген қызмет қайырлы боп,
Ұлым болсын өзіме қарасатын.
Тегім солай,
Жақсыны ерте берем,
Кенже ұл ем, жөнім жоқ еркелеген.
Болмысымнан жуас ем, шынықтырды,
Мына өмірдің жендеті желкелеген,
Еркелік те ұзаған ерте менен.
Жүрегімде жинаған бар иманым.
Өзгенің арбауына иланамын.
Өлеңімді өрнектеп келемін мен,
Ұрпақтарым оқыса,
Сол жиғаным.
Өскен ұл ем,
Теріп өскен қыр гүлін.
Шағынардай емес бүгін, тірлігім.
Бұл ғасырда бақ орнасын қазаққа,
Шайқалмасын береке мен бірлігің!