22.09.2021
  161


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Жүрек

О, жүрек!
Жұдырықтай ғана бұлшық ет!
Бар еді сенде
Ғажайып қандай күш-құдірет.
Лүпілмен ғана,
Өмірді жалғай аласың
Түйілсең кейде
Дейсің: ал кәне менсіз қыбыр
Елжіреп елтіп
Табындырар да сәтің бар
Көбелек болып
Өлеңге өретін ақындар.
Топ етіп.
Жылан арбаған торғай тәрізді
Асқақ арулар
Алаулап өзі жақындар.
Сендегі, ой хой,
Мейірім қандай мейірім!
Жан атаулының
Билейтін сенсін бейімін.
Ұшқан құс
Дүлей тағы күш аттап өтпес қып,
Сен оятасың ұрпаққа деген
Ата-аналық ұлы сезімге пейілін.
Әттең-ай, Тәңірім
Біреуге сені ірі ғып,
Біреуге қуыс,
Әйтеуір жүрер тірі ғып,
Біреуге тас қып,
Айбынды қылып біреуге
Бергенін неге
Айтар
Бұл пәни дүниеде кім ұғып!





Пікір жазу