Әрнеге еміндіріп, елеңдетіп
Әрнеге еміндіріп, елеңдетіп,
бара ма боқ дүние менен де өтіп,—
қашан бір төрт құбылам болды бүтін,
шықпады-ау, соңғы үмітім,
сенен де түк!
тарқамай көңілімнің көп құмары,
құйындай ұйтқып-ойнап өтті бәрі.
Жетем деп желігумен жүрдік күнде,
ақыры тірліктің де кетті ме әрі!
Аузыма қарата алмай әлі көпті,
там-тұмдап тергенімнің мәні кетті.
Несіне осыншалық арып-аштым,—
қарасам — кәрі-жастың — бәрі де епті.
Тантығы,
жантығы бар,
тасыры бар —
аз күндік —
азған елдің —
басы бұлар,
Мұндайда көріпкелдей,
өріп бермей,
қашанғы қараңғыға жасырынар.
Талтаңы,
тарпаңы бар,
жалтағы бар,—
туады заманына тарта бұлар.
Емініп ендігінің епті ұлдары,
"Мал болса,— деп тұр бәрі, — ар
табылар!"
Бүлігі,
жүлігі бар,
бөспелері,—
белгісіз,
енді кімге дес берері.
Өзіңді кісі ғұрлы көрмегесін,
сөзіңді қай есірік ескереді?..
Біресе биіктетіп...
төмендетіп,
барады боқ дүние менен де өтіп,
Дарымас тірі жанға енді үгітім,
шықпады,
соңғы үмітім,
сенен де түк!