Қанатты жандар отаны
Көңіл де, көз де қызығып
Аспаншыл болды жанымыз,
Мың арман сүйреп, жүз үміт
Ұшқалы жүрміз бәріміз.
Бәріміз бірдей қанатты
Адам боп шықтық ілезде.
Артатын аяқ бір атты
Арман ғып жүрген бір кезде.
Атамыз көкке қарайды
Қолымен көзін қалқалап.
Анау бір аспан арайлы
Шақырғандай қолқалап.
Ғажайып дейміз, ғажайып!
Барамыз ұзап, шектелмей.
Жердегі жолдар азайып,
Көк жаққа көшіп кеткендей!
Әркім бір тәтті сезімде
Жолаушы болмақ, ол да ұшпақ.
Көгілдір көктің жүзіне
Болдырмай жетер болды шақ.
Армандар жылдам ескіріп,
Күн сайын жатыр жанданып,
Түскі бір арман, кешкі үміт
Ертеңгі іске айналып.
«Жылдамдық» атты сөз ғажап
Өмірге кірді өктем кеп,
Уақыттың өзі бізге жақ,
Жолымның бәрі көкпеңбек.
Осынау әсем жолменен
Жүйткиміз алғы күнге біз
Жеткізе жерге сөйлеген
Аспанда тұр мінбеміз.
Сол мінбеден жырланбаң
Жоспары коммунизмнің.
Тыңдамақ, соған түрілмек
Құлағы жердің жүзінің.
Шығады күміс жол тағы —
Қуанар күмбез көгіміз.
Қанатты жандар Отаны —
Жердегі Күндей еліміз.
Тосады түнде, күндіз көк
Жіберсе мейман Москва —
Ұшамыз бір-бір жұлдыз боп,
Партия нұры астында!