04.07.2023
  75


Автор: Серікбай Оспанов

Үміт-ай...

Мақалдап сөйлеп,


Мақамдап


Өлеңмен берген батасын,


Ойласам бүгін


Сәл талдап,


Ақын екенсің, аташым!


 


Немерелерің – Үмітай,


Мұңсызхан, Мұңсыз, Гүлмейрам...


Сен көрер ме едің?!


Үміт-ай...


Біздің үйде енді кіл мейрам!


 


Арманым ауыр жолға сап,


Мұздатты, кейде жібітті ой.


Үміт-ай...


Үміт –  болашақ,


Өмірдің өзі үміт қой!


 


Өмірді  –


Сүйіп үмітті,


Мұңсыздық бақыт деп кеттің.


Ол кезде бірақ кім ұқты


Сабағын сендей мектептің?!


 


Үміт-ай... – деймін ойланып,


Дедің бе жұртым ойлансын?..


Шөп шауып, жүріп қой бағып,


Дәл тауып қалай қойғансың?!


 


Өзіңнен сәби жоқтығы-ау,


Жас шағымда біліп пе ем?!


Өмірден мынау өттің-ау,


«Үміт-ай» деумен, үмітпен...





Пікір жазу