Қаңтар қасіреті
Қаңтар бесі, қан болған қатқан мұз, қар,
Бейбіт халық, десе де, -атпаңыздар!
Санарлықтай саусақпен әр қазақтың,
Жүрегіне бүгінде, батқан сыз бар!
Жоқшылықтың там-тұмдап, у-ын ішкен,
Өліп жатыр, тіл қатқан ұлы күшпен.
Жақынынан айрылған қаншама жан
Жүр үміттің соңында, тынып іштен.
Ел қырғаннан не олжа ұттырады?
Қара қаннан жанарға, шық тұнады.
Жаңа қазақ, өткенді оңалта ма?
Сенімім де, алдардай боп тұрады!
Бағалаған Алладан қауіпті жан,
Есеп үшін, болып жүр алып қыран!
Көк таспадан көрінген ел жанашыр…
Арғы беті қып-қызыл сауық-думан!
Бақ үстіне, сор неге жайып қонған?
Құндылығы ұлтымның ғайып болған.
Таза сынды харамдар толып кетті,
Аты затқа, сай еді лайықталған!
Қырғын еште болмаған, қас қағымда,
Не жатқаны белгілі астарында…!
Төңкерсе де, әлемді, түк болмайды,
Азат туы тұрғанда аспанымда!