Үміт
Талпына бердім күні-түн,
Жүз рет қате жібердім.
Жүз рет өліп үмітім,
Қаралы болып түнердім.
Сарғайып өзен басында,
Бір балық ұстап көрмедім.
Осылай жеті жасымда
Үмітті алғаш жерледім.
Бір қызды сүйдім қылықты,
Тауымды шақты ол менің.
Он сегіз жаста үмітті
Осылай тағы жерледім.
Қуаныш еттім өлеңді,
Жанбады бірақ еңбегім.
Оныншы рет мен енді
Үмітті және жерлелім.
Түн ұзақ міне толғанып,
Тағы бір іске бекіндім.
Жүзінші рет қорланып,
Үмітті жерлеп отырмын.
Жүз рет жерне көміліп,
Тірілген қайта жүз рет,
Ақ балық болып сол үміт,
Алдымнан менің жүзіп өт.
Жүз рет жерне көміліп,
Тірілген қайта жүз рет
Шаңғы боп енді сол үміт,
Алдымнан менің сызып өт.
Жүз рет жерге көміліп,
Тірілген қайта жүз рет
Алдымнан өтші сол үміт,
Қазақтың сұлу қызы боп.
Жүз рет жерне көміліп,
Тірілген қайта жүз рет
Жыр болып бүгін сол үміт
Бөгеттің бәрін бұзып өт.
Жүз рет жерге көміліп,
Жүз рет қайта тіріліп,
Жұлдызым болған сол үміт,
Алдымда тұршы құбылып.