Май ұраны, көгерсін жер, көгерсін!
Жасыл жібек өсімдікке бөленсін.
Жұпарлы жер, жансыздарға жан беріп,
Өмір сүріп, қыбырласын, кенелсін.
Сайрасын құс, жайнасын дөң, күлсін күн,
Оттай шалқып көзді тартып шықсын гүл.
Бұлақ ақсын, бұлаң қақсын......

Көңілім, мұнша қамықтың,
Әр нәрсені ойға сап.
Не нәрседен тарықтың?
Осыншама ойда қап.
Бірақ саған кіна жоқ,
Неге бүйттің деуге де,
Есеп жетпес.....

(Конституция күніне)

Суық түсі сұрғылт дала,
Өліктей боп қаны кепкен,
Тұрған кезде,
Октябрьдей
Жасыл желек туды көктем.
Ұлы Ленин бас бақшашы,
Сол далаға қазды арық,
Ленинизм бұлағынан
Кепкен дала.....

Балталап шапқан жаңқадай,
Жөнелгендей арқалай
Жерді соқа тіледі.
Жер үсті толқып жатқандай,
Кап-қара қыртыс мақпалдай
Тілінеді, бөледі!
Доңғалақтар....

Он сегіз жыл бұрын бай, патша, бектен
Езілген, шерлі болған көкіректен
Жанған ыза жалыны Алатаудың
Астындағы қызудай, сыртқа тепкен.
Октябрь сол қызудың қабын жарған,
Құмыққан жалын үдей....

Емес пе алтын тамаша,
Көруге және ұстауға?
Мысалы, мысқа баласа,
Қадағы тең мысқалға.
Сондай алтын тастарға
Тығылады.....

Пролетар ақыны -
Әскер-солдат.
Туған халқы бақытқа тартқанда, андап,
Қаламын қолына ала,
Бірге аттанбай
Іркіліп жолда олар,
Қалай қалмақ?
Ал, ақындар,
Қиял, ой, шешен.....

«Қазақ! Халық батыры! Аманкелді!»-
Деген күшті, зор атақ талай елді
Таңдандырды. Бір күні сол батырға
Тастан зіл, мұздан суық хабар келді:
«Секілді обыр патша қара албасты
Тағы да елді оба жалмамақшы!»
Бұл сөзден үрейленіп....

Қарашоқтың сауыры,
Әлдекеқнің ауылы
Жиылған жұртқа толып тұр.
Басқыш қылып шананы,
Қолында қағаз, қаламы,
Сөз сөйлеп біреу соғып тұр.
«Жолдастар!
Сайлау басталды,
Ескі әдеттер.....

Түн. Кең дала қалғыған секілденіп
Үнсіз тұр. Аспанда жоқ шөкім бұлт.
Сәулесі жұлдыздардың шабақтардай,
Бір сүңгіп, бір малтиды суда тұнық.
Су ғана емес, жұлдыз құрғақта да
Шашырап төгілгендей, жан-жақ дала
Бөленіп электрдің.....