Ақ түнде өрiлген ақ өлең,
Таңым да әппақ сен едiң!
Алдайтын жиi сағыммен,
Өзiңдi iздеп.....

Қалтыратқан қараша-мекен -
Жолдары көп, өткел жоқ.
Ақ қарға көмiлiп қалмасам екен,
Сен келем дегенше.....

Жұтылған соң жалғанға,
Сұрамайық кешірім.
Қызыл шапақ қонғанда,
Кездесерміз.....

Күмiстей күлкi сыңғыры,
Өткенге сiңiп бұл күнi,
Алтыннан зерлеп соқсаң да,
Торда өлер бұлбұл бiр күнi...

Тағдырымның көшесінде жалғыз келем,
Шамдар сөнген,
бар есіктер құлыптаулы...
Сіз де енді сағынтып кеттіңіз бе,
Сансыз себеп жанымды.....

Бұл Есiл - аспанның көз жасы,
Гүлдердi сүйдiң тiрi деп,
Шырыны шөл басқан,
- қайыңның сырғасын...
Аспанды таптаған.....

Мендік дерттің таусылғанда ар-күші,
Жалғыз жырым демеу болып қалсыншы,
Амалсыздан терезеңе соғылса
Көздерімнің мұңға толы.....

Махабатты сезіп нұрлы елестен...
Білемісің мен өзіңмен кеңескем,
Жібек пенен Баян қыздың тағдыры,
Менің бала қиялыммен тел өскен .
Айлы түнім, самалынан нұр ескен,
Құс жолына үнсіз.....

Түн.
Қала.
Майқұдықтың көшесі.
Түн тұмары -
өкпе, нала...
Шыдар кімнің.....

Жүректі шерлі қозғар мұң,
Жұтылып батса тозған күн.
Түсімде тұман.....