Ербол Бейілхан (Жүректегі Гүл!)

Бір ауыр сөзге өкпелеп,
Бір ауыз сөзге жазылып...
Шуылдақ ылғи көпке кеп,
Отырмын сені сағынып...

Күз - мұңым тағы торығып,
Кетпедің мүлдем есімнен.
Жетелеп аппақ бір үміт,
Әуенім болдын есілген.

Саналы ойды сандалтым,
Салмағы түсті жүрекке!..
Жұлмашы сенде ардақтым,
Жүректе жалғыз гүл өссе!?..

Тобылғы күзде өтпелі,
Жанары жасқа түйілсін.
Жалғанда жарты көшпелі,
Бір сабақ менің – Гүлімсің!