Бөлім: «Поэмалар»

Поэма — эпостық жанрдың бір түрі; белгілі бір оқиғаны, адам тағдырын, заман шындығын эпикалық не лирикалық үлгідегі өлеңмен сипаттайтын көлемді поэтикалық шығарма. Поэма көбіне сюжетке құрылып, кейіпкерлердің қарым-қатынасын, тартыс-таласын, күйініш-сүйініш, мінез-құлық, іс-әрекеттерін суреттейді. Поэма барлық халықтың әдебиетінде кездесетін көне жанр. Мысалы, ежелгі грек әдебиетінде “Илиада”, “Одиссея” эпикалық поэмалары, ертедегі орыс әдебиетінде халықтық дастандар (былина) мен “Игорь жасағы туралы жыр”, т.б. поэмалар кеңінен мәлім. А.С. Пушкиннің “Мыс салт атты”, М.Ю. Лермонтовтың “Мцыри”, Н.А. Некрасовтың “Русьте кім жақсы тұрады?” атты шығармалары поэма жанрының классикалық үлгісі саналады. Абайдың “Ескендір”, “Масғұт”, Ш.Құдайбердіұлының “Қалқаман — Мамыр”, М.Абайұлының “Медғат — Қасым”, М.Сералиннің “Гүлқашима”, С.Торайғыровтың “Кедей”, “Адасқан өмір”, т.б. шығармалары қазақ әдебиетіндегі поэманың үздік туындылары. Поэма кеңестік дәуірдегі қазақ әдебиетінде кемел жанрға айналды. М.Жұмабаевтың “Батыр Баян”, С.Сейфуллиннің “Көкшетау”, І.Жансүгіровтің “Құлагер”, С.Мұқановтың “Сұлушаш”, Т.Жароковтың “Тасқын”, Ә.Тәжібаевтың “Абыл”, қаласыАманжоловтың “Ақын өлімі туралы аңыз”, І.Бекхожиннің “Батыр Науан”, т.б. туындылары поэманың таңдаулы нұсқаларына жатады. 20 ғ-дың 2-жартысында қазақ әдебиетінде поэма жанры айрықша дамыды. Х.Ерғалиевтің “Құрманғазы”, Ж.Молдағалиевтің “Мен қазақпын”, Ғ.Іайырбековтің “Дала қоңырауы”, І.Мырзалиевтің “Қызыл кітап”, М.Шахановтың “Өркениеттің адасуы”, “Жазагер жады космоформуласы” сияқты идеялық мазмұны терең, көркемдік қуаты жоғары поэмалар қазақ әдебиетінің арнасын кеңейтті.
МАЗЕПА
ІТыншықты Полтаваның қанды алаңы,Бұл жолы Карлды аруақ қолдамады.Жайпаған қатты қырғын, сойқан соғысҚалың қол жатты құшып иен даланы.Бір кезде соғыс..
©  Ғафу Қайырбеков
ЖЕЛПІНЕЙІН КӨКТЕМНІҢ ЖЕЛІМЕНЕН!
1«Ел-жұртың аяласа, сеніп ерен,Жатқан соң, биіктерде сенің өрең.Жамылған көк торғынды дала ғажап,Көктемнің желпініп қайт, Желіменен!Боларсыз аңсап..
©  Марфуға Айтқожина
ЖАДЫРА
1Сүйінші,Отан,Өр елім,Сүйінші, Арал,Сыр, Жайық!Сүйінші сұрап келемін,Құшағыңды ыстық тұр жайып.Сүйінші,Асқар тауларым,Алатау,Алтай,Қарқара!Сүйінші..
©  Марфуға Айтқожина
ҚҰМҒА СІҢГЕН ҚАН
Бірінші бөлімІӘрең көрген жалғыз ұлы қамдануда сапарға,Қуанышты баласы өсіп, қосылғанға қатарға.Әйтсе де іші уылжыды, жылады кеп тынбастан,Көз шарасы..
©  Әділбек Ыбырайымұлы
АТА-АНАСЫ ҚАНЫШТЫҢ
(Лирикалық поэма)КіріспеОй қозғаса келер деме сөз қайдан,Мезет керек көңіл өсіп, көз тойған.Жаным разы, Қаныш аға өмірі –Сарқылмастай шабыт кені, өз..
©  Кәкімбек Салықов
ҚАНЫШ ЖӘНЕ ҚАРСАҚБАЙ
І«Қара қазан Қарсақбайы» қазақтың,Қанышты айтсам,Мыс қызулы наз арттың.Жұлдыз-бейне, жүзге келген дананыңРухымен жан-жүректі тазарттың.Өткерген ек..
©  Кәкімбек Салықов
МАМЫРДА ҚАР ЖАУҒАНДА
Кіріспе сөзӘкелерді әкетті соғысқа айдап,Мұң-зарында заманның пістік қайнап.Саумалкөлден ауылға көшіп келдік,Өксік, ыза, көз жасын ішке байлап.Соры..
©  Кәкімбек Салықов
ТОТЫНЫҢ ТОҚСАН ТАРАУЫ
Тоты көрдім тоғайға оралмаған,Салтанаты, сауығы жоғалмаған.Мейірімді, мерейлі келбетінеТеңеу іздеп, сұқтану обал маған.Жабайы емес,Ғажайып «жұмақ..
©  Кәкімбек Салықов
АҚЫН ТАЙЖАН
Ақынның жазылмайтын жарасы көп,Кейде тау, кейде байтақ даласы бопКемеңгер көкейкесті сырын айтса,Жаутаңдар кейде сәби баласы боп.Қашанда шын ақынның..
©  Кәкімбек Салықов
ЗАМАН СЫРЫ
КіріспеАсыл сөздің тамыры терең келер, Терең келсе, ағалар елең берер. Талай қазақ тарланы айтылмай жүр, Сырын ұқсаң көңілің кемелденер. Жаңа белес..
©  Кәкімбек Салықов
ШЕРЛІ ТҮРКІСТАН
Кіріспе Жұлқысқанмен жұлқысқан,Қырқысқанмен қырқысқан.Атқа мінсе ерлері,Қара бұлттай тұтасып қайыстырып жер бетіншығатұғын әр тұстан.Бөлшектелмеген..
©  Қасымхан Бегманов
КІНДІК ТАМЫР
Бұл күнде қуған да алда, қашқан да алда,Не істемейді пенделер мастанғанда?Мен осы бір қауіптен сезіктенгемО баста опасыздық басталғанда.Қайран бабам..
©  Алмахан Мұхаметқалиқызы
ЕРКІН ЕЛДІҢ ЕР ҚЫЗЫ
Қашан да қайшылықты ар сынаған,Мөлт етті қара көзден тамшы ғалам.Бір дәуірдің беймаза күйін шертіп,Бір ақын шер шабытты қамшылаған.Қазақпын қақ..
©  Алмахан Мұхаметқалиқызы
АЛТЫННЫҢ БУЫ
Аспан мен жерді жалғап жаттанды күн,Сол күннен сыр суырып ақтардым үн.Ең басты қателігі адамдардың –Білмейді қайда бара жатқандығын.Бай болу – бүгін..
©  Алмахан Мұхаметқалиқызы
ҚҰРСАҚСЫЗ АНА
ІШыңғыстаудың көргенде құба таңын,Тиянағы жоқ ойды жұбатамын.Мен осындай тынымсыз тiршiлiктеЕшкiм бiлмес бiр жайдан сыр ашамын.Мансұқ тұтып Семейдiң..
©  Алмахан Мұхаметқалиқызы
ШӘКӘРІМ
ІҰлылардың мекені – Абай елі,Тарих сырын шерте ме, қалай өзі?Батырлардың тұяғы таста ойнаған,Шежірелі Тоқтамыс, Мамай елі.Шыңғыстауда Шыңғысхан..
©  Алмахан Мұхаметқалиқызы
ДОНОР ЖӘНЕ ТЕК
Ей, әңгүдік пенделері жалғанның,Мендегі мұң, білем, емес жалған мұң.Мендегі мұң өз басымның қамы емес,Мендегі мұң – өлеңге айтар арман мұң. Уайым..
©  Алмахан Мұхаметқалиқызы
СЫРБАЙДЫҢ ДАУЫСЫ
1Шөлдеген жердей жауынға,Жыр құмар кезім болатын.Бір күні біздің ауылғаСау ете қалды топ ақын.Қуанып қалдық біз-дағы,Қуаныш – көркі баланың.Сейіліп..
©  Серік Тұрғынбеков
БАРЛЫХАН
ІЕлуінші жыл еді... Ерте көктем,Емес тағдыр біздерді еркелеткен.Кеше біткен соғыстың кегі ме екен,Лебі ме екен кеудені өртеп өткен.Ашу келіп кей..
©  Серік Тұрғынбеков
АҚЖАЙЫҚ – АРУ
1Зулаған кең далада кер киігі,Шынында, сен шығарсың – Жер биігі.Шыжғырып дала төсін тастаған-ауЕлімнің ертедегі шер-күйігі.Табиғат болғанымен сұсты..
©  Серік Тұрғынбеков
СӘКЕН СЕЙФУЛЛИННІҢ СОҢҒЫ СӨЗІ
Жаным безінді,Тәнім сезінді,Халқым, тыңдап қалСоңғы сөзімді:Туым жығылды,Нуым бүлінді.Түрме тұтқыныТүрім бүгінгі.Бермей дерегін,Болмай керегім.Не..
©  Серік Тұрғынбеков
ТҮРМЕДЕГІ ТҮН
Кесапат,Кердең,Көргенсіз,Қатып бір қалған тас-қына.Сұмырай,Сұп-сұр тергеуші,Сұрақтың алдың астына.– Орысқа болдың отар, – деп, – Сарнаған сенсің о..
©  Серік Тұрғынбеков
СӘКЕН ҰСТАЛҒАН КҮН
Аспанның бұлты сіркіреп,Сездірді барын қатердің.Жиырма бесінші қыркүйек,Ұсталған күні Сәкеннің.Заманда мынау кер кеткен,Ажалын тұрмас кім..
©  Серік Тұрғынбеков
МИРЗОЯН – МЫРЗАЖАН
Шықса бір, шіркін,Анық Ер.Арылып мұңнан мың батпан.Құтылды – Қайран,Қалың ел – Қынадай қырған «Қу жақтан».Басылып әлек-әбігер,Арылып дерттен..
©  Серік Тұрғынбеков
«ҚЫЗЫЛ АТ» ТУРАЛЫ ОЙ
Өкініш толы өмірі,Торығып,Толған іші – кек.Көндікпей қойды,Көңілі – «Қызыл ат» болып кісінеп!Беріліп әбден жолына,Болуға дайын құрбаны.Қызыл Ту ұстап..
©  Серік Тұрғынбеков