Қыз құйған шай!
Түрде отырмын.
Түсіне алмас жандай тым.
Бүгін осы,
бас айналар қандай күн?
Шырын сезім шырқ үйірсе қайтерсің,
Сиқыр ма едің әлде мені арбайтын.
Ертегі ме,
елес пе екен көргенім,
Нәзік қылды шертіп жатқан сен бе едің?
Еліктірген бұл жанарға еліттім,
Сусынға, әлде...
Сұлуға мен шөлдедім?!
Терлетеді,
Тапа тал түс,
Аптап күн.
Тербетеді,
жаныңды бір аппақ гүл.
Ыстық көңіл қатқан ыстық шайыңды,
Еріп кетпей, қалай ғана татпақпын.
Ұғар екен,
бұл жүректің жайын кім,
Жанарыңды жарқ еткізер айың кім?!
Не сиқыры бар екенін білмедім,
Сүйкімдім-ау, сүт қосылған шайыңның?!
Айналғандай өрт сезімге шартарап,
Бойда жалын,
Қайтіп, қалай тарқамақ?
Ақ білегің,
алтын сырғаң жарқ етіп,
- Алыңызшы,-деп отырсың - мархабат!
Неге бұлай?
Түсіне алмас жандаймын.
Бүгін осы,
Бас айналар қандай күн?
Елік қыздың салған мынау дертінен,
Бәлкім, мәңгі мен айыға алмаймын..