Тайқазан
Баласы Сәруардың Әбділәзиз,
Асқан бір шеберлікпен құйған қазан.
Жасатып бұйрығымен Ақсақ Темір,
Қазандық бөлмесіне сыйған қазан.
Төрінен кесененің орын алып,
Қазына, дәулет, байлық жиған қазан.
Сырларын ғасырлардың ішке бүгіп,
Тәу етіп, халық басын иген қазан,
Келгендер керуен-керуен алтын құйып,
Мінәжат етушілер сүйгсн қазан.
Зеңбірек дүмпуіне төтеп беріп,
Отына отаршылдық күйген қазан.
Бұл қазан – басқаларға арман қазан,
Шүпілдеп нұры Алланың толған қазан.
Жазылып Құран сөзі ернеуіне,
Кағбасы Түркістанның болған қазан.
Кеңдік пен қонақжайлық үлгісіндей
Қазақтың қасиеті қонған қазан.
Орнынан бір дүлей күш қозғап кетіп,
Қараусыз Эрмитажда қалған қазан.
Сол қазан бәрін көрген азабымның,
Куәсі талай-талай аза-мұңның.
Тайқазан Түркістанда алынған соң,
Басына бақыт қонды қазағымның.
Тайқазан сәні болған сайын дала-ай!
Жас ұрпақ ғұмыр кешсін уайымдамай
Ырыс, құт, берекесін қазағымның
Құдірет енді ешқашан айырмағай!
Алдаспан, қынабыңнан суырылма,
Ешбір жан қарсы келмес бұл ырымға.
Тайқазан орынынан қозғалмаса,
Тәуелсіз елім тұрар тұғырында!