28.09.2022
  169


Автор: Бауыржан ЖАҚЫП

Алакөлде

Кеш батты, күн сәулесі
көлбей өшіп,
Алакөл саған келдім
желдей есіп.
Барамын есейген соң,
сушыл болып,
Көлді де, теңізді де
көрмей өсіп.
Сағындым мың дауасын
самал желдің,
Алакөл, желдей есіп
саған келдім.
Көк жалқын толқындарың
сүйіп жатқан
Ортаңнан оқшауланған
Арал көрдім.
Ебіден ескен желің
еміреніп,
Жағаңда мен отырмын
тебіреніп.
Алғанда құшағыңа
Алакөлім,
Беу, шіркін қандай ғажап
өмір едік.





Пікір жазу