23.09.2022
  242


Автор: Аманғазы КӘРІПЖАН

Көтере алмай көңiлiмнiң түңлiгiн...

Көтере алмай көңiлiмнiң түңлiгiн,
Жеткiзе алмай көзiмдегi күн нұрын,
Ести алмай кетiп барам бұлдырап
Жаныңдағы бұлақтардың сыңғырын.
Кеудеме әкеп тоғытты да мұңды мұң,
Құдiретiн қайталадым жындының.
Опырылып бара жатқан жүректiң
Жөргегiнде тұншықты да тынды үнiм.
Тынды бәрi...
Тынды бақ та, тынды ұғым.
Сүйдi бәлкiм...
Сүйе алмады кiмдi кiм?
Сұқтанды да сұмдығым мен шындығым


Сорлы тағдыр сынды мың –
Жындымын...





Пікір жазу