Шүйінші!
Әлеумет!
Салғай құлағың,
Шабытым шалқар бұлқынсын.
Шалғайға шарлап жыр-ағын,
Самғасын бүгін жыр-құсым!
Той десе қозып делебең,
Домаламай ма қу бас та!
Кеңейе түскен керегем,
Толағай тойда нар қасқа –
Жырым да менің бір басқа!
Сүйінші!
Уа, ағайын,
Атанды елім – егемен.
Самғап бір әнге салайын,
Тебренбейтін неге мен?!
Ақынның дүрі, дырауы,
Жасарған елдің жырауы
Домбырасын, қане, қолға алсын!
Тебіренсін, шалқып толғансын,
Көсіліп бүгін сөйлесін,
Сөйлегенде, бүйдесін:
Сүйінші!
Уа, қандастар,
Шаттыққа дереу жиылшы,
Туып тұр сәтім той бастар,
Сұрайын ерек сүйінші!
Айқара ашып түндігін,
Түтеткен түтін көне жер.
Тебренткен тойда дүлдүлін
«Әтшу!», «Өк», «Шөк-шөк!», «Шөре!» жер.
«Елім-ай»-ды айтып еңіреп,
Қаратаудан көшкен жер.
Жауыздық жанын жегілеп
Күйзелу кезең кешкен жер.
Сарнатып Қорқыт қобызын,
Желмаясымен жортқан жер.
Сағымды дала, жол ұзын.
Бұқажон балық шортқан жер.
Садақ пен найза сартылдап,
Қасақы жаулар қашқан жер.
Абылай аты арқырап,
Жеңіспен шашу шашқан жер!
Абыз бен Абай «Аһ!» ұрып,
Шермені нардай шөккен жер.
Хан Кене ашу шақырып,
Махамбет қанын төккен жер.
Құрманғазы сарындап,
Ыбырай мектеп ашқан жер.
Амангелділер арындап
Жәдігөй жаулар сасқан жер.
Тозған жер, азған кезеңмен
Мәңгүрт боп қазақ құсанды.
Арыстан ашу кезенген
Айбарын берік ұстанды.
Талқан боп тәж бен тағы да
Империя мәңгі құлады.
Атойлап азат таңына,
Азаттық болып ұраны.
Желтоқсан туып кек кернеп,
Жас айбат шықты алаңға.
«Тәуелсіз!» – сөзі көкке өрлеп,
Самғады барша ғаламға!
Желтоқсанның жойқынды
Қаһарынан жаралған,
Тілініп төртке ой түнгі
Ата арынан жаралған,
Қазағымның қаһарлы
Қайратынан жаралған,
Алашымның отаны
Айбатынан жаралған –
Сүйінші!
Уа, ағайын,
Тәуелсіз менің әз елім,
Жырымнан шабан жабайын