19.09.2022
  115


Автор: Ғұсман Жандыбаев

Бiз екеумiз аңғал жүрдiк, ақ күлдiк...

Бiз екеумiз аңғал жүрдiк, ақ күлдiк,
Тана мiндiк, тайға шалма лақтырдық,
Балғын сезiм қанатын тез қақтырдық.
Бiз екеумiз өзен кештiк, гүл тердiк,
Жаңбыр жауса, жалғыз жейде бүркендiк,
Су түбiнде – суретiмiз, бiр төндiк.
Бiрiмiзге бiрiмiз кеп тиiстiк,
Тиiстiк те, бұртиып кеп сүйiстiк,
Балалықтың бақшасында сыйыстық.
Түске кiрiп, елiктiрген үлкендiк...
Бiздер солай он сегiзге бiр келдiк,
Сен бойжеткен, мен жiгiт боп тiркелдiк.
Сол күндер жоқ... Кеткендеймiз жат болып –
Алдымыздан уақыт желi тап берiп,
Бiздiң ессiз еркiндiктi қақ бөлiп.





Пікір жазу