19.09.2022
  184


Автор: Сағат Әбдуғалиев

Тәтті мұң

Жанымнан көрдім кеше түн,
Жанарың жәуміт, жан құрбым.
Жұпары сенен есетін,
Жайықта жауған жаңбырдың.
Жалғанда жаңғақ тәтті ой көп,
Жазмыштан жүрдік сый күтіп.
Желбіреп желге ақ көйлек,
Жоғалдың қайда құйғытып?!
Жаралған жансың жыр үшін,
Жасырмай оны айта алам.
Жиырма бес – алмас қылышым,
Жадыма түсті-ау қайтадан.
Жүрекке сырнай сазын бер,
Жанталас ұқпай ешқашан.
Жүгірді бетке әжімдер,
Жабысты мына шашқа шаң.
Жаңғырса кейде сыр нәзік,
Жауапты дейсің бұған кім?
Жоқтасам сені, жыр жазып,
Жабыққан сәтте жұбандым.
Жұмбағы шалқар шақпенен,
Жадағай үміт тұтаттым.
Жоғалдың қайда, әттеген,
Жалғасы болмай кітаптың.
Жанымды жауып құм селі,
Жіктемен өшімді ешкімнен.
Жоғалтып алған бір сені,
Жүректі кешірмеспін мен!





Пікір жазу