ТАЙЛАҚАРЫҚ
Туған жер,
Ту шалқытқан Тайлақарық,
Жатушы ең лайланып, жайлап ағып.
Құты еді қос кемерің қонысымның,
Аулымның ырысы едің айдан анық.
Атажұрт!
Абат мекен – Тайлақарық,
Су емес, қайтушы ек-ау қаймақ алып!
Тып-типыл тегістепті деп есіттім,
Басайын өксігімді қайда барып?!.
Сағасын, сабазым-ай, алған өрден,
Жатушы ең жүрегімді жалғап елмен.
Естілер есімізде арық қазған,
Есерді естімеппін арна көмген.
Бабамның жазған жыры кетпенменен,
Сен барда сырласушы ем өткенменен.
Алыстан ақ рашың көрінгенде,
Жайнаушы ем
қауышқандай көктемменен.
Басы едің сарқылмайтын қазынамның,
Жағаңнан жанға қуат азық алдым.
Арнаңды бір ақымақ көміп кетсе,
Жырыммен жарқыратып қазып алдым.
Өшпейсің, мен тіріде, мәңгіліксің,
Даңқыңа дарқан далам жаңғырықсын.
Пейілін диқан жұрттың әуелетіп,
Мейірін ағайынның қандырыпсың.
Сол үшін соқтым белгі жырдан қашап,
Толқындап арындай бер, жылдарға шат.
Ел-халқың баяғыдай егін егіп,
Қызылын қызықтасын қырманға сап.