17.09.2022
129
КӨКТЕМДЕ
Күннің нұры – сансыз өткір қылыштар,
Жер төсіне жез сәулесін төседі.
Желмаяның шудасындай бұлттар,
Желмен ойнап желілене көшеді.
Бұйра толқын тау өзенін қамшылап,
Бұлақ жатыр бүлк-бүлк етіп бүйрегі.
Көк аспаннан көлбей ағып, тамшылап,
Қонуда кеп көлдің қаз бен үйрегі.