БАЯҒЫДА
Сенің ауыр білегіңе тұншығып,
Ұмыт болып қызмет, бедел, тіршілік,
Жатушы едік, кеткенше әбден күн шығып.
Сосын бізге бар дүние қырсығып,
Бастығымыз галстукке қылғынып,
Біз кешірім сұраушы едік, қымсынып.
Сол жылдары сенен қатты шаршадым
Сол шаршауды енді қайта аңсадым.
Сөгіс, сөгіс, сөгіс, сөгіс, көп сөгіс,
Қатаң сөгіс, содан кейін теңселе іш.
Өсек, ғайбат, ұрыс, керіс жан-жағы
Біздің өмір ерлік екен сондағы,
Енді соны еске алудан қорқамын.
Дәурен сүрдік, құштық, сүйдік армансыз,
Соның бәрі сезім еді-ау, жалғансыз.
Енді екеуміз екі бөлек тас қамал,
Тас қамалда бала-шаға, басқа бар,
Ал, махаббат мәңгі бақи қорғансыз.
Бәрі жақсы, бүгін тура жолдамын,
Орындалды талай мақсат, арманым.
Жерде тұрып, көк аспанға қол созсам,
Ай мен күнге жететіндей қолдарым.
Қаншама жыл менің сорым сен болып,
Сапарымнан қалдым қанша қор болып.
Қатарымнан ауыр тиді қалғаным,
Ал, бүгінде мен бір тура жолдамын.
Кілең жайсаң, кілең дүрлер-қорғаным,
Емеспін құр қатардағы жәй адам.
...Бірақ, сұмдық жоқтап ылғи оянам,
Сенің ауыр білегіңнің салмағын