БОЗТОРҒАЙ
«Бозторғай шырылдайсың жерге түспей»,
Боз құсым бірер сәтке жерге түскей.
Әлемде әннің бәрін тыңдасам да,
Тұрасың көңіліме сен жетіспей.
Астымда інім берген бала құнан,
Асып ем, Аңырақай алабынан.
Шырылдап әлі тұрсың шырқау көкте,
Қарабай, Сарыбайдың заманынан.
Бозторғай!
Атамбысың, апамбысың?!
Нені айтып шырылдайсың жапан құсым?
Бай жарып, жарлы байып кетсе дағы,
Қонуға қой үстіне қашармысың.
«Бай мен кедей өлгенде теңеседі,
Құл мен қожа майданда теңеседі».
Елім деп айта алмаған елін мүлде,
Қазақтың шырылдаған көңіліндей,
Құдайым шырылдатты неге сені?
Сен осы қой үстіне қонған дейді,
Сонда бір жұмақ өмір болған дейді.
Бұл елде бір жұмақ бар, бір жұмақ бар...
Тек оның рахатын ел көрмейді.
Бозторғай әлі көкте шырылдайды,
Қанаты тыным көрмей пырылдайды.
Қонсам ба, қонбасам ба дегендейін,
Қой көрсе төмен түсіп қырындайды.
Әйтеуір осы сені көргенімді,
Көңілім жақсылыққа ырымдайды.