17.09.2022
117
ЖЕЛТОРАҢҒЫ
Тым-тырыс сұр құм,
Бір үн жоқ.
Тарбиған өңкей тораңғы,
Үнсіздік қана дірілдеп...
Емдейді жүйке – жараңды,
Жөндейді тозған санаңды.
Тербейді жанды жалғыздық,
Келмейді көргің адамды.
Емдейді сені құмды ауыл,
Дүние үнсіз жылжиды.
Қызылқұйрық қырғауыл,
Қамысқа қонып мүлгиді.
Бархандар толқып теңіздей,
Сағымдар қалқып өтеді.
Өкінтпей, опық жегізбей,
Уақыт жылжып өтеді.
Жақындап қалған...барыс па?
Киесі қамыс сол еді.
Шықылдап құстар алыста,
Ойыңды сәл-пәл бөледі.
Қосылмай дүние – жарысқа,
Қалың да, қалың қорыста
Қаңғырып өлгің келеді.