17.09.2022
  132


Автор: Есенқұл ЖАҚЫПБЕК

МЕН КӨРМЕГЕН

Қаңғыруды доғар енді, сен неме,
Өтейтұғын парыз көп қой пендеде.
Армансыз-ақ айдай өмір кешіппін,
Жалт-жұлт еткен құрбан болып сәулеге.
Соны ойласам, денем иіп биедей,
Әлі күні келе алмайтын тәубеге.
Жалғыз жатсам жалт-жұлт еткен бір білек,
Қол жүгіртіп жатады ылғи кеудеме.
Тіршілікте,
Су қараңғы көрде де,
Сол ақ сәуле мәңгі бақи әуреле.
Құшағыңа қысып-қысып өлтірші,
Мен көрмеген, ел көрмеген әлдене.





Пікір жазу