17.09.2022
  190


Автор: Есенқұл ЖАҚЫПБЕК

ЕКІНШІ ӨЛЕҢ

Созылады денемде өмір – қарын,
Кейде мүлде сезбеймін өмір барын.
Қозы-Көрпеш сияқты шын сүйсем де,
Көрсеңіз ғой тауымның шағылғанын.
...Үлбіреген келіншек соның бәрін,
Үйреншікті сөз ғой деп қабылдадың.
Бір көргенге байсалды, бабымдамын,
Ішімді бір жалайды зәлім-жалын.
Түк көрмеген адамдай дүниеде,
Егделікті келмей жүр қабылдағым.
Шыныменен енді өмір көнере ме,
Кеуіп тұрған не берем кенеземе?
Ықылассыз көңілдей ешнәрсеге,
Сілбіреген жауын тұр терезеде.
Ендігі еншім-бәріне көнген өмір,
Болу керек қанағат сенде де бір.
Қар түскенде қаңғыған таудан тауға,
Қар адамы сияқты егде көңіл...





Пікір жазу