Сол баяғы ескі қатын, ескі үйде....
Сол баяғы ескі қатын, ескі үйде,
Жүрмін әлі олпы-солпы пәс күйде.
«Көшеңізде шалшық көп» деп, келмейді,
Жалтыраған машиналар шеткі үйге.
Жасық даусым жарқын-жарқын естіліп,
Балалармен доп ойнаймын кешкілік.
Әлем тұрмақ осы біздің көшеде,
Мен туралы жүргендер бар кеш біліп.
Газ бен шаңнан, кір мұнардан шаңытқан
Суықтөбе бұлдырайды алыстан.
Теңіз шеті....
Бөшке ішінде тұратын
Кейде мен де сияқтымын данышпан.
....Ескендірлер менен ақыл сұрасын,
Кейде алыстап бара жатса халықтан.
Бұл заманда қайта бастап сапарын,
Өзге тілде сөйлейтіндей қатарым.
Елең-алаң ескі мектеп қайда деп,
Ескі оқулық ұстап бара жатамын,
Ескі мақал жұптап бара жатамын.
Ескі көше,
Ескі жүрген мектебім.
Одан кетсем, өзімнен де кеткенім.
Тек, әттеген...
дегбірімді қашырып,
Елеңдетіп бара жатыр көктемің.
Дүниенің ұмытып, бар ескісін,
Көктем шыға ауысады ес-түсім.
Бір күн мен де жоқ боп кетер ме екенмін,
Су алуға кеткен қыздай кешкісін.
Қайта-қайта қанатыңды көтердің,
Алтын торда отырған сол «көк құсым».
Еркіндікте емін-еркін сайраған
Сыңарыңды көріп қойған жоқпысың?
Шаңырақтан ұшып шығып мың бір түн,
Мен де жұртты шошытармын бір дүркін.
Қанаты бар екендігін жасырған
Періште ме,
Перімін бе,
Кім білсін.....
Тасынар да басылар бұл ғашық жан,
Түңлігіңді ашып қойшы,
Күн кірсін.