ЕЛЕГІЗУ
Қалың тұман
Барлығы бұлдырайды,
Құдай қимай қойғаны-ай, күнді де, айды.
Қара құлдай қайыспас қайран көңіл,
Оңашада қалғанда шын жылайды.
Кіммін?
Немін?
Қайдамын?
Қайда барам?
Мен аңсаған баяғы қайда ғалам?
Біреуді аңсап отырған сияқтымын,
Ақ боз атпен келетін айдаладан.
Болар істің барлығы болған кезде,
Ілесем деп, аттыға қайда қалам?
Ойлаған ой,
Тілек те, тіл де бөтен,
Жұртпен бірге қашыпты құр берекем.
Аспан асты
Жер үсті дүниеде,
Біреулерді сағынам.
Кімдер екен?
Кімге кетем?Алты аласы
Болса да бес бересі,
Серік болар жігіттің жоқ «төресі».
Тұманға да қарамай, бұлтқа да,
Басым ауған бір жаққа кетсем осы.
Алаңдамай артына ілесетін,
Жаннан безген жігіттің жоқ «төбесі».
Қалың тұман тұрмыста тасқа соғып,
Қайырлады талайдың көк кемесі.
...Қиялилар азайған дүниенің,
Қимайтұғын жоқ екен ештеңесі.