17.09.2022
  197


Автор: Есенқұл ЖАҚЫПБЕК

ТАҒЫ ДА ТҮН

Тағы да,
Тағы да түн.
Тағы да түн...
Бір адам жоқ тәні де, жаны жақын.
Бір тентектеу әйелді сағынасың,
Бір көрпені тартқылап жамылатын.
Ағын түн,
Ағын дүние,
Ағын ырғақ.
Жатырмын жарым түнде жан ыңылдап.
Неге осы дүниені шайқамадым?
Сезімнің ұстасам да тарта бәрін,
Басыма қонбады ғой бәрібір бақ.
Неге осы өршімедім, өртенбедім,
Неге осы шайқап ішіп ерте өлмедім?!
Керемет түндер өтті-ау, мен жоқ жерде,
Себелеп жұлдыз төкті-ау, сен жоқ жерде.
Не керек енді өзіңнен жеркенгенім.
Өткені-ай, құр қиялмен қияқ күнім!
Балаға, данаға енді ұяттымын.
Әйтеуір мына жарық дүниеде,
Сүймеген, сүйілмеген сияқтымын.





Пікір жазу