БІР МЫРЗАНЫҢ ТОЙЫНДА
...Көрген жерде ауыл бар!
Көрісейін жұртпенен
Бауырлар-ай, бауырмал?
Бауырларын құрт жеген...
Қаны жоқ қаңылтыр аналар,
Жаны жоқ жап-жалтыр балалар,
Жиналды бір тойға «жаңалар».
Кебеже кең құрсақ батпандар,
Әйелін басқаға сатқандар.
Әне жүр жас қыздар, жас қарлар,
Ханмен де, құлмен де жатқандар.
Арсыздар арсызды ардақтап,
Қамсыздар қамсызды құрметтеп.
Біріне біреуі қалбақтап,
Бірінен біреуі дірдектеп,
Бір-бірін арбайды күрмектеп.
Құлаққа кіретін әні жоқ,
Құмарпаз бұл тойдың мәні жоқ.
Мәні жоқ болса да, гәбі көп...
Бұларға бәрібір менің бұл пәктігім,
Жалпыға жаққан бір жақсының
Шын сенер қасыңда жаны жоқ.
Қасиет, қасірет жоқ жандар,
Болғандар, толғандар, қор жандар.
Жоқпенен ісі жоқ тоқ жандар,
Боқпенен соғылған қорғандар.
Олардың қолында заңдар бар,
Заңдармен қорғанған зәндәмдар.
Сырты – қой,
Ал іші – доңыздар.
Адамды білдірмей бауыздар,
Жалтырақ жайсаң бір жауыздар.
Көргің бір кеп тұрса өліктер,
Көрнекті бұл тойға келіп көр.
Жалпаңдап жүгірді қара, әні,
Өмірде көбейіп барады,
Өліктей шоңдарға жеріктер.
Осы той тарқайды,
Осы Эдем,
Түн ауа жылжиды көшемен
Табыттай, жып-жылтыр көліктер.