СҰР ТӨБЕТПЕН СЫРЛАСУ
Көрген кезде бас иеңнің төбесін,
Неге сонша жалмаң қаға бересің?
Мен де итпін, түсінемін мен сені,
Аузы сасық, ниетті адал төбетім.
Ит болуға тіршілікте мың себеп,
Қожаңның да қор болғанын білсең ет.
Еркелесең Есенқұлдан аумайтын,
Сұрың құрсын сұрқиядай сұр төбет.
Ауызым сасық, адал, бірақ ниетім,
Қаба қоймас мендей иттер иесін.
Сүйек тастап сүйгендігін білдірер,
Менің дағы ием болса сүйетін.
Шынжыр қазық шыр айналып діңкелеп,
«Ит-ақының» қожасына жыр төгед.
Сұрағаны мына менен аумайтын,
Сұрың құрсын сұмпайыдай сұр төбет.
Қас батырдан қарақшылар көп туып,
Елдің басын көрге жатыр жеткізіп.
Мен де бір күн арс ететін болармын,
Қойғандығы көп болса да өткізіп.
Менің де бар сұм қарақшы, шын ием
Ыр етуге шамам келмей күйінем.
Ер де болсам етек-жеңім жаба алмай,
Өте шыққан есіл қайран дүнием.
Пиратым-ай,
Сен дегенім өзім ғой,
Неге ішесің деген тұр ғой көзіңде ой?
Сен ауырып қалғанда да анау жыл,
Арақпенен ішіңді айдап едім ғой.
«Пиратым-ай» сен бір иттің адалы,
Пират болып қиратқаның шамалы.
Ешкімде жоқ шексіз, шетсіз бостандық,
Босатайын, бір кезіп қайт даланы.
Бұлғаңдап қайт, босатайын кешқұрым,
Күнде еркіндік бола қоймас, кеш күнім.
Екеуміздің көзіміз де сондықтан,
Көздеріндей жылтылдайды ешкінің.
Сұр қасқырдай шулы қан қыл көшені,
Айтқан сөздің елең қылмай ешбірін.
Дәл мен құсап жаман атақ шығарып
Бостандықта неге жүр деп мынау ит?
Жазықсыздан жаман сөзді естідің.
«Пират, қайт» деп үнім шықса зекіген,
Ойлап қалма «қатыгез» деп осы ием.
Менің де бір ақылды ием болса ғой,
«Қайт енді» деп зілсіз ғана жекіген.
Жүрегімді иітіп бір сөйлемей,
Итпен ит боп таласады-ау, шетінен.
Ауызым сасық, адал еді-ау ниетім,
Соны адамдар ұқпағанға өкінем!