ЖАМБЫЛ, ЖАМБЫЛ
Жамбыл, Жамбыл!
Жамбылға әркім жақын
Жадыратар жанымды жаңғырды атың.
Жақсыны да жаманды көрген тәтем,
Жақсының да жаманның аузындасың.
Жақсылардың жанына жағып қалсаң
«Жаса» – дейді ел мен жұрт Жамбыл жасын.
Алу оңай болғанмен альпинистке,
Қалу қиын мекендеп таудың басын.
Таудай болсам екен деп құлшынасың,
Таудан сосын бір түсіп, бір шығасың.
Жаурап, тоңып жай таппай жаның бірақ,
Қалың көрпе жамылып қалың құрақ,
Жартастардың түбінде жаның жылап,
Жайдағыңа қайтадан ынтығасың.
Төбесінен күнде бір күн шығатын,
Тау болуға жайдақ көп ұмтылатын.
Жалаң аяқ табаның зырқырасын.
Шың басында шырқырап шыбын жаның,
Құз басында құйын жел бұрқырасын.
Шың басында тұратын шынар құсап,
Сонда ғана боларсың шыншыл ақын.
Жақсы, жаман жалғанның бәрін көрген,
Жамбыл таудай болуға кім шыдасын?!