ҚҰРҒАҚ КҮН
Құрғақ өмір,
Құрғақ сөз,
Құрғақ бәрі.
Құрбақадай талтайып құрғақтағы,
Жиналыстан шығамыз «жырғап» тағы.
Таршылықта көп азап көргеніммен,
Баршылықта ешнәрсе жырғатпады.
Қайда кеткен зым-зия,
Ой, дүние-ай
Көңілімнің әдемі ырғақтары.
Құрғап, қурап тұрған соң
Сірі төсің
Күнә жасап теріңді жібітесің.
Жапырағын жаныңның үгітесің,
Үгітіліп түседі ол.
Көктемейді
Ешнәрсе жоқ жаныңды тірілтетін.
ЖАҢА ДӘПТЕРДЕН...
Ертең ненің боларын жатқа білем,
Кездесеміз сөздердің қатқағымен.
Елеңдемес жүрегім ешнәрсеге
Телефондар безілдеп жатқанымен,
Шешендер де таңғалтпас, көсемдер де,
Тақылдаған таңдайда тақпағымен.
Жау да емеспін, ешкімге дос та емеспін,
Бәрі түгел. Мұңым жоқ. Бесте-беспін.
Естімейді құлағым. Саңыраумын
Естімейді өйткені ештеме ешкім.
Ешкім бүгін жүрмейді еміреніп,
Ешкім бүгін сөйлемес тебіреніп,
Құрғақ бәрі.
Құрғаттым дым қалдырмай,
Көңіл деген емшекті еміп-еміп.
Ешкім бүгін тұрмайды көңіл аулап,
Қағып, соғып кетеді омыраулап.
Жесір қатын сияқты желігемін,
Ары да аунап төсекте, бері де аунап.
Барлығына болса да мүмкіндігім
Барлығынан зеріктім.
Бір түрлімін
Кездеспеген ешқашан бір құбылыс
Көз алдымда тұрса ғой шіркін бүгін.
Соны көріп көңілім ұрандаса
Жан-жүрегім тыпырлап тұра алмаса
Сағындырып, сыңсытып, сұңқылдатып,
Төбемде бір тырналар тырауласа.
Марғау ғана мал жайған малшы болмай
Тыпыр-тыпыр етсем ғой жан шығардай,
Құрғақ бәрі, әзірге құрғақ бәрі.
Жаным, тәнім
Барлығы қаңсығандай
Жасы келген кәрі аттай бір күндері
Арам өліп қалам ба қан шығармай?
...Сенің осы орныңды ей, қарағым,
Ешнәрсемен қойдым-ау толтыра алмай.