ТҮСІМДЕ
Баяғыда Байкалды көріп едім,
Байкал – Байкөл!
Не деген керім едің,
Ол жылдары сыя алмай өзіме-өзім,
Сол Байкалдай толқыған кезім едің.
Сол Байкалды түсімде көрдім тағы,
Бір тұныққа кім білсін, кезігемін.
Шарасына сыймаған алабұртып,
Көл Байкалдай өзімді сезінемін.
Байкал көріп түсімде,
Байып қалдым.
Байкал көрсем,
Бәрінен айыққанмын.
Алабұртып, алқынып,
Демі бітіп
Толқығанын көрсең ғой мені күтіп,
Жағалауда байланған қайықтардың.
Егделік-ай, айқайлап қуанбаған,
Бөренедей жыл сайын жуандаған.
Қуаныштан толқыған бала қыздай,
Байкал көрдім түсімде сылаңдаған.
Байкал жатыр байқалмай бай Тайгадан,
Байыппен бір шайқалған, шайқалмаған.
Кірген жоқсың түсіме бекерге сен,
Бір қуаныш басымнан өтер ме екен
Өзге жұртқа айқайлап айта алмаған.
Балпаң басып бақытым жетер ме екен,
Балапандай күздегі байпаңдаған.
Балпаң басып жағада аяңдаған,
Көрген адам көркіне тоя алмаған.
Бақыт көрдім түсімде
Енді мен де
Болар ма екем бұл елге аяулы адам.