ЕГДЕ СҰЛУ ТУРАЛЫ
Талайды ғашық қылып еңіреткен,
Бұл тойда әйел отыр өмірі өткен,
Дәурені өткен, бетінен өңі кеткен.
Дәурені өтіп кетсе де мұндай сұлу,
Бұл күнде табылмайды төңіректен.
Рахат! Оған ұзақ қараудың да,
Отыра берсе дейсің көз алдыңда.
Аты өшті талай ақын, әкімдердің,
Ал, әйел әлі күнге ел аузында.
Талайды адастырған әйел- арман,
Міне отыр егде сұлу аяланған.
Қан ішкен қаншық қасқыр сияқтанып,
Ерінін қып-қызыл ғып бояп алған.
Өзінен жастау жігіт адам көрсе,
Күрсініп қояды екен кемеңгерше.
Елпілдеп есің шығып барар ма едің,
Бір кілтін есігіңнің саған берсе.
Намазын қаза қылмас тақуа едің
Қарама, қарама оған шамаң келсе.
Ол мені көрген емес бір ескеріп,
Тым құрса қасына да ілеспедік.
Жасқанбай қарайтұғын оған бүгін,
Ойпырмай қазір неткен жүректі едік.
Тағдырын талқан қылып көп ағаның,
Тайдың да таңдап жеген қалағанын.
Ол енді қымтап отыр орамалын,
Тойбастар той үстінде шырқап отыр,
Біреудің аңсап отыр қарағанын.
Осындай біздің жақта қасқыр өтті,
Айғырдың жарып жеген жарағанын.
Ұстайды әлі де асқақ өзін-өзі,
Ұстайды әйел біткен жағаларын.
Осындай сұлу сүйіп тас жүректі,
Ізтүссіз бұл өмірден өтті-кетті
Рухы сынып қалған ағаларым.
Келмейді оларды тек табалағым,
Бір кілтін есігінің саған берсе,
Өзің де білесің ғой не боларын.
Біз оны қаншама өсек, жыр етпедік,
Барлығын енді отырмыз құр өкпе ғып.
Қарғысы әйелдердің майдай жағып,
Қайтадан отырады ол түлеп келіп.
Жігіттің жігіті оған құса-құрбан,
Дәмелі болған бәрі құс арудан.
Жігіттің не апайтөс атандары,
Шығады азып-тозып құшағынан,
Ештеңе бұл әйелге ете алмады,
Бетіне кісі әйелі пышақ ұрған.
Ешкімге дәурені өтті дегізбейді,
Ешкімге өз нәсібін жегізбейді.
Қаншық қасқыр әлі де жем іздейді,
Қоралас жатқан мына үш ауылдан.