БЕЙ-ЖӘЙ КҮЗ
Бей жәй күзбен біз де бүгін бей жәй боп,
Тыншып қалдым
ойбай да жоқ, айғай жоқ.
Салқын таңда сабан исі аңқыған,
Көкірегің ашылады шәйдай боп.
Қоңыр бұзау сары сабан қарпыған,
Қомпияды кісі ұшатын шардай боп.
Ештеме жоқ әкіреңдеп әй дескен,
Алып таулар олпы-солпы ой кешкен.
Кешірімге толы бәрі кеудемнің,
Жаным тынып жәйбарақат тербелдім
Жалғыз терек секілденіп сайда өскен.
Сары күзім, сары сұлу сары қыз,
Бір ауылда бұйығы боп бой жеткен.
Жадымда жоқ жаздан қалған бір шыбын,
Шыбын ойсыз шынайы бір тыншыдым.
Қоңыр сиыр пышылдайды күшеніп,
Сар сабанға салып алып тұмсығын.
Сарғаяды сары дала пішені,
Ауық-ауық есіңе бір түседі
Әлде кімге өле-өлгенше ынтығың.
Әлде кімге өле-өлгенше боп ғашық,
Жасым бүгін елуден де кетті асып.
Жан бітіріп біздің ескі көңілге,
Сарғайтады, сағынтады жоқ бақыт.
Шүр-шүр етіп әңгіме айтып торғайлар,
Қырман жаққа барады ұшып топтасып.