17.09.2022
  1050


Автор: Есенқұл ЖАҚЫПБЕК

КӨТЕН

Жата-жата іш әбден пысығасын,
Бірдеңе айтып, үйіңнен сытыласың.
Барасың бір ортаға, барасың да,
Оларға да онша аумай ықыласың
Бірдеме айтып одан да құтыласың.
Зая кетіп өлеңің, тер мен еңбек,
Көріне алмай жүресің елге жөндеп.
Көрінейін десең де тұрып алар,
Көтені үлкен біреулер көлденеңдеп.
Өліп-өшіп еңбегің еленгенше,
К...ке бөстек жасайды сенен көрпе.
Қай көтеннің дәуірі туды екен деп,
Көтен аңдып өтесің өле-өлгенше.
Көтен – арман, күнде бір көтен – үміт,
Адам бола алмайсың жеке жүріп.
Бір-ақ уыс боп қапты өз көтенім,
Көрінгенді жүргенде «көке» қылып.
Бұл заман да өзгерер бір жағына,
Сенің к...ің біткенше көтеріліп.





Пікір жазу