ЖАН ДАУЫЛЫ
Сені іздеймін сенсіз жетпей бірдеме,
Сені іздеймін тұман басқан түнде де,
Өзіңменен болам қашан бір дене?
Әждаһадай арпалысып толқындар,
Жағалауға жете алмай жүр бір кеме
Шыр айналып жүзіп жүр ол іргеде.
Сол сияқты менің де осы хәлім бар.
Дауылдармен арпалысып дауылдар,
Тау толқындар өзін-өзі ауырлар,
Жауын соңы болып кетер қалың қар.
Сені іздеймін соқтығысып шеңбермен,
Сол азапты сезбейсің-ау мен көрген.
Ауыр-ауыр күрсінгендей көк теңіз,
Ауық-ауық үн шығады кеудемнен.
Берекесін өз үйімнің қашырмай
Отырсам да дауыл қойды басылмай.
Сезім басқа.
Өмір басқа,
Қайтейін,
Өзің жоқта сезім кештім осындай.
Көкбет теңіз көп көбігін сапырмай
Дауыл қашан басылады япырмай?
Тау толқындар жағалауға құлайды.
Кемем тасқа ұрылатын сыңайлы,
Жартас жаққа бұрылатын сыңайлы.
Қара жартас
Тас қой жартас!
Тапжылмас
Тапжылмайтын тағдырыммен тағдырлас,
Тас та болса ол сорасы ағып жылайды.
Тынши алмай, бата сұрап Алладан
Өз ойымнан қайта қаштым жалма-жан.
Аса алмадым қоңыр қақпа, ауладан,
Ұйып тұрған үй.
Тыныштық ұнайды.