МАМЫР АЙЫНДА
Көктем кеп жасыл
Жібектен шапан жапқанда,
Алма ағаш гүлдеп
Шашына бантик таққанда,
Ақ қайың
Аппақ куә боп махаббаттарға,
Қоңырқай кеште
Сыр тұнып қалар бақтарға.
Айлы түнде де
Үзілмей әсем бақтағы үн,
Ғашықтар жүрер
Қарсы алып
Мамыр ақ таңын.
Ал, таң сыз бере
Оянып қайта тіршілік,
Шуағын құяр әлемге
Алтын күн шығып.
Ақ қайың – ару
Бой түзеп өріп бұрымын,
Аралар ұшар
Гүлдердің жинап шырынын.
Сал самал есіп,
Балбұлақ күлер сыңқылдап,
Сыр шертіп баяу
Сыбдырлап кетер сылқым бақ.
Ойнақы бір күй
Кеудені керней аққанда,
Шайқалмай, сірә,
Бұйығып көңіл жатқан ба?
Қызғалдақ-сынды
Гүл-аруларға ұмсынып,
Бозбалалар жүр
Бал сезімдерге тұншығып...
Сырнайлы шақта
Сыр тыңдап жасыл белдерден,
Шақырып шабыт,
Тілдесіп айдын көлдермен.
Көңілім тасып,
Естіліп асқақ өр үнім,
Кетті-ай бір дейсің
Айналып жырға өмірім...
Көмейге келіп
Булыққан шабыт нөсерлеп,
Көңілдің көгін
Тазартып кетер ме екен деп,
Ой аулап сонда
Қиялға батып қым-қуыт,
Қиын да, ұзақ
Сапарға шықтым
Жыр қуып...