ТОЛҚЫНДАР
Өмір дегенің – ұлы айдын,
Жетелеп толқын
Толқынды әр,
Сіміріп нұрын
Күн, Айдың,
Айдынға құяр толқындар.
Енерсің сен де өмірге,
Екпінімен сол ағыстың.
Бір желік түсіп көңілге,
Ішіне түсіп жарыстың.
Қалмайды ешкім бейтарап,
Ағынға түсер бар адам.
Сын сағат барын байқап ап,
Үмітпен алға қараған...
Озу бар,
Кейде қалу бар,
Секілді – бәйге алаңы.
Жұмсалып оқсыз қарулар,
Жаныңды қылар жаралы.
Ащы да болса
Бұл – шындық,
Ежелден бізге таныс тым.
Әкетті кейде күншілдік,
Арнасын бұрып ағыстың.
Зұлымдық салып шеңгелін,
Айналса тұнық лайға.
Қайғысы батып өңгенің
Қансырап жаның жылай ма?!
Толқынды көріп таза аққан,
Арылып сосын лайдан.
Арайын шашып ғажап таң,
Жүрегің шаттық құрай ма ән?!
Ұлы айдын – күрес сұрапыл,
Жетпейді оған толқын бар.
Тартылмай жету мұратың,
Алдыңда озбыр жал құмдар...
Үмітпен жүзін бұратын,
Өзіңе дәйім халқың бар.
Айдынға құлаш ұратын
Толқындар,
Алға тартыңдар