16.09.2022
  122


Автор: Танакөз Толқынқызы

Жанарымда жас қаулап...

Жанарымда жас қаулап,
Жалғыз қалдым көшеде.
Бәрі осылай аспандап,
Бәрі осылай өше ме?
Бәрі ғашық, бәрі ынтық
Көктеммін!- деп мастанба.
Білмеуші ме ең, жаным, түк
От шығарын тастан да?
Ақша бұлттай бұлқынып,
Қатар тұра алмадық.
Алға қарай ұмтылып,
Алыстауды таңдадық.
Жүрек – сенің тұрағың,
Мәртебелі әз елес!
Оның несін сұрадың?
Халім менің мәз емес...
Жалт қараттың көзіңмен,
Жолықтың да, шоқ қылдың.
Бір-ақ ауыз сөзіңмен
Бәрін өртеп жоқ қылдың!
Жанарымда жас қаулап,
Жалғыз қалдым көшеде.
Бәрі осылай аспандап,
Бәрі осылай өше ме?





Пікір жазу