15.09.2022
  164


Автор: Нұрбек Нұржанұлы

Хор қызы жерге түскен пейіштегі...

Хор қызы жерге түскен пейіштегі,
Ақ сәулеңнен Айға айналды көр іштегі.
Қанатыңды Ібіліс кеп сындырды ма?
Нұр жүзіңнен көруші едім періштені.
Ханшайымым, жүрегімнің тағындасың,
Сарқырама — сағынышым, ағын — жасым!
Аппақ гүлім көз жасымнан суарылған,
Енді міне, басқа үйдің бағындасың.
Қарай-қарай жанарыңды жарық қылдым,
Жүре-жүре көшелерді жалықтырдым.
Аққуымды жоғалтқан сол тар көшеден,
Аққуымның көлеңкесін жолықтырдым.





Пікір жазу