Мен ғашықпын өмірге
Сезімменен тұтатсам жыр, жақсам сыр,
Қия алмай тұр тас түнекке ақшам нұр.
Мына мені, бұл қаланы кірлеген,
Хәлін айтып жылап жатыр ақ жаңбыр.
Самал соқса, жапырақтай билейміз,
Қызыл отқа қалай жатыр күймей күз?
Бізді ғалам жетімсітпей сүйсе егер,
Неліктен біз бұл өмірді сүймейміз?
Қымтап, орап түнерген бұлт жарамды,
Сен кеткенсің, көргенім жоқ қараңды.
Кірпіктері кірпігіме байланып,
Күн сүйеді жанарымнан қараңғы.
Уа, жүректер! Не қалайсың шетіңнен?
Кеудемдегі әлсіз ғана етімнен.
Ол да маған, мен де оған ғашықпын,
Ай сүйеді салқын ғана бетімнен.
Жапырақ пен самал ерні сүйіспек,
Қанатым бар көшкен бұлтпен түйіспек.
Сағынған ғой менің бала шағымды,
Жел сүйеді маңдайымнан иіскеп.
Батыстағы қызыл қою шайыңды,
Шөлдеген жер, сіміріп түн жайылды.
Жаураған ғой менен іздеп жылуды,
Қайың сүйед құшақтап-ап қайыңды.
Неткен сұлу жаратылыс адам да,
Махаббат бар жүрегімде, санамда.
Мен сүйемін бұл өмірдің жарығын,
Мен ғашықпын маған ғашық ғаламға.